Το σαπούνι με…
- Χαμομήλι και μέλι έχει καταπραϋντικές ιδιότητες και εξασφαλίζει θρέψη και ενυδάτωση. Προστατεύει φυσικά την επιδερμίδα από ερεθισμούς ή τυχόν κνησμούς. Είναι ιδανικό για ευαίσθητες επιδερμίδες και για παιδιά. Κατάλληλο για ομοιοπαθητική.
- Πορτοκάλι και κανέλλα μαλακώνει τις ξηρές επιδερμίδες προστατεύει το δέρμα από τη αφυδάτωση, καταπολεμά την ακμή. Είναι ήπια απολλεπιστικό, περιέχει βιταμίνη C του πορτοκαλιού και έχει αντιβακτηριδιακή, αντισηπτική και αντιγηραντική δράση, χάρη στην κανέλλα.
- Λεβάντα είναι ιδανικό για την αναζωογόνηση της γερασμένης και ταλαιπωρημένης επιδερμίδας. Έχει χαλαρωτικές ιδιότητες, αντιβακτηριδιακή δράση και βοηθά στην επούλωση τραυμάτων από τον ήλιο.
- Μέλι και Πρόπολη θρέφει και δίνει λάμψη στο πρόσωπο και το σώμα. Βοηθά στην καταπολέμιση της λιπαρής επιδερμίδας και της ακμής.
- Λεμόνι είναι ιδανικό για λιπαρές επιδερμίδες με έντονα προβλήματα ακμής. Είναι πλούσιο σε βιταμίνη C, ενυδατώνει και κλείνει τους ανοιχτούς πόρους, κάνει το δέρμα απαλό και λαμπερό. Δίνει επίσης λάμψη και απαλότητα στα μαλλιά, τονώνει, προστατεύει από την πιτυρίδα και την τριχόπτωση.
- Μέλι και γάλα έχει αντιμικροβιακές ιδιότητες, αναπλάθει θρέφει και ενυδατώνει δέρμα και μαλλιά.
- Δενδρολίβανο, φασκόμηλο και τσουκνίδα τονώνει τα μαλλιά, ευνοεί την ανάπτυξή τους, προλαμβάνει την τριχόπτωση, ενισχύει την κυκλοφορία του αίματος. Περιέχει αντιοξειδωτικά συστατικά και έχει αντιβακτηριδιακή δράση.
- Μέντα και παπαρουνόσπορο είναι κατάλληλο για λιπαρά και ξηρά μαλλιά, ρυθμίζοντας τη λιπαρότητα και εξαλείφοντας την πιτυρίδα. Ενυδατώνει το δέρμα, καθαρίζει φραγμένους πόρους, προλαμβάνει την ακμή, είναι απολλεπιστικό.
- Σοκολάτα και καφέ θρέφει και περιποιείται την επιδερμίδα, αφήνοντας μια αίσθηση ενυδάτωσης και ελαστικότητας. Είναι υψηλά υποαλλεργικό, καθαρίζει και αναζωογονεί την επιδερμίδα.
- Αλόη βέρα διεισδύει στο δέρμα και προκαλεί βαθύ καθαρισμό. Βοηθά στην ανάπτυξη νέων κυττάρων, βελτιώνει την λειτουργία των ιστών, επουλώνει τραύματα. Έχει αντιβιοτική, αντιμυκητική και αντιφλεγμονώδη δράση.
- Ροδόνερο και κρέμα γάλακτος. Ιδανικό για δυσανεκτικές επιδερμίδες που ερεθίζονται εύκολα από περιβαλλοντικούς ή άλλους παράγοντες. Αντισηπτικό, τονωτικό με καταπραϋντική δράση.
Έχουμε επιλέξει σαν μέθοδο σαπωνοποίησης την ψυχρή μέθοδο κατά την οποία δεν χρησιμοποιείται θερμότητα, ούτε προστίθεται αλάτι. Είναι μια αργή μέθοδος, επειδή η σαπωνοποίηση διαρκεί πολλές ώρες κατά την παραμονή του σαπουνιού στα καλούπια. Απαιτεί μεράκι και η υπομονή αυτός ο τρόπος όμως εξασφαλίζει τη παραμονή της φυσικής γλυκερίνης που παράγεται κατά τη σαπωνοποίηση μέσα στο σαπούνι.
Για να παραχθεί σαπούνι πρέπει τα έλαια να αναμειχθούν με διάλυμα καυστικής σόδας σε βρόχινο η απιονισμένο νερό. Επειδή η καυστική σόδα δεν είναι φυσικό προϊόν, δεν υπάρχει βιολογικό σαπούνι, με τη σωστή σαπωνοποίηση όμως κανένα υπόλοιπο σόδας δεν παραμένει ελεύθερο και το σαπούνι μας είναι απολύτως αβλαβές.
Για να βελτιώσουμε τις ιδιότητες των σαπουνιών χρησιμοποιούμε μικρές ποσότητες φοινικέλαιου και ελαίου καρύδας και κάνουμε υπερλύπανση 5%.
Επιθυμώντας να δώσουμε στο σαπούνι μας πρόσθετα χαρακτηριστικά, χρησιμοποιούμε εκχυλίσματα και αποστάγματα λουλουδιών και βοτάνων που καλλιεργούμε εμείς οι ίδιοι. Επίσης, χρησιμοποιούμε μέλι και πρόπολη από τα δικά μας μελίσσια χωρίς τη χρήση φαρμάκων ή άλλων σκευασμάτων.
Η διαδικασία που συνοπτικά περιγράψαμε, μας δίνει ένα εξαιρετικής ποιότητας σαπούνι που μπορεί να χρησιμοποιηθεί στο πρόσωπο, στο σώμα, στα μαλλιά, στο ξύρισμα, να αντιμετωπίσει φαινόμενα ξηροδερμίας, τριχόπτωσης και αλλεργιών, θα βοηθήσει άτομα σε κατάκλιση και θα καθαρίσει δύσκολους λεκέδες στα ρούχα σας.
Σαπούνι
Το σαπούνι στην αρχαιότητα
Το πρώτο μέσο καθαρισμού που χρησιμοποίησε ο άνθρωπος ήταν το νερό. Άλλα μέσα καθαρισμού εμφανίστηκαν με την πάροδο του χρόνου παράλληλα με την ανθρώπινη εξέλιξη.
Η πραγματική καταγωγή του σαπουνιού δεν έχει αποδειχθεί ακόμα, υπάρχουν όμως μύθοι και διάφοροι ισχυρισμοί γι’ αυτήν.
Γνωρίζουμε ότι κάτι παρεμφερές του σαπουνιού υπήρχε και το 2300 π.Χ. (για κάποιους το 2.800 π.Χ.) στους αρχαίους πολιτισμούς της Μεσοποταμίας. Οι αρχαίοι πολιτισμοί χρησιμοποιούσαν το σαπούνι ως φάρμακο στις πληγές και ως καλλυντικό στα μαλλιά, κάτι που αποδεικνύει ότι η ανακάλυψη του σαπουνιού και η χρήση του ως καθαριστικό, δεν έγιναν ταυτόχρονα.
Το πρώτο σαπούνι ήταν ένα μείγμα βρασμένου λίπους και στάχτης που δημιούργησαν στην αρχαία Βαβυλώνα γύρω στο 2.800 π.Χ. για να χτενίζουν τα μαλλιά τους.
Είναι γνωστό ότι το σαπούνι απουσίαζε από τα λουτρά της βασίλισσας της Αιγύπτου, Κλεοπάτρας. Ως καθαριστικό χρησιμοποιούσαν μια λευκή άμμο σαν αλισίβα, με την προσθήκη αιθέριων ελαίων.
Το ίδιο συνέβαινε και στα ρωμαϊκά λουτρά όπου δε χρησιμοποιούσαν το σαπούνι αφού ανακάλυψαν πολύ αργότερα τις φαρμακευτικές του ιδιότητες. Η χρήση του όμως δεν ήταν διαδεδομένη.
Το σαπούνι εμφανίστηκε στην Ευρώπη με την πτώση της Κωνσταντινουπόλεως από τους Τούρκους. Οι Τούρκοι με τη σειρά τους έμαθαν τη χρήση του σαπουνιού από τις Αραβικές φυλές της Αραβικής Ερήμου, τις οποίες είχαν υποτάξει.
Άλλες φυλές όπως οι Βίκινγκς και οι Κέλτες χρησιμοποιούσαν το σαπούνι. Τεκμηριωμένα στοιχεία για την ύπαρξη του σαπουνιού αρχίζουν να υπάρχουν από τον 13ο αιώνα και μετά.
Οι Έλληνες πιστεύουμε ότι το σαπούνι προέρχεται από το νησί της Λέσβου. Συγκεκριμένα, στο νησί αυτό γίνονταν θυσίες ζώων προς τιμήν των θεών. Εκεί τα νερά της βροχής παρέσερναν τα υπολείμματα των ζώων και τα καμένα λίπη μαζί με τις στάχτες των ξύλων και δημιουργούσαν ένα κιτρινωπό ρυάκι που κατέληγε στο ποτάμι. Οι γυναίκες του νησιού που έπλεναν εκεί τα ρούχα τους παρατήρησαν ότι τα ρούχα πλένονται καλύτερα όταν το νερό είναι κίτρινο.
Ήξερες ότι …
Ατομική υγιεινή στην Αρχαία Ελλάδα
29 Νοεμβρίου 2017 Επεξεργασία
Οι πρόγονοί μας έδιναν ιδιαίτερη προσοχή στην περιποίηση του σώματος τους. Από μικρή ηλικία τα παιδιά μάθαιναν να πλένονται και να κολυμπούν σε ποτάμια, και στην Θάλασσα. Η «πύελος», το ατομικό λουτρό, είναι γνωστό από την εποχή του Οµήρου.
Υπήρχε ιδιαίτερη πρόνοια για τη σωματική καθαριότητα. Βρίσκουμε τόσο δημόσια όπως και ιδιωτικά λουτρά, είτε κρύα είτε θερμά.
Η «πύελος», το ατομικό λουτρό, είναι γνωστό από την εποχή του Οµήρου.Αρχαία Ελλάδα. Ως καθαριστικά μέσα χρησιμοποιούνταν η κιμωλία, το ανθρακικό νάτριο και το διάλυμα ποτάσας είτε από αλισίβα είτε από ειδική άργιλο, το «χαλεστραίον».
Οι γυναίκες πλένονταν σε δημόσιους χώρους μόνο κατά την διάρκεια θρησκευτικών τελετών. Από την προϊστορική περίοδο, και στους Ιστορικούς χρόνους συναντάμε λουτρά σε κατοικίες και ανάκτορα. Αλείφονταν στο σώμα με ελαιόλαδο, αναμεμιγμένο με αρωματικές ουσίες, έξυναν το σώμα τους με την στλεγγίδα. Ο αρύβαλος ήταν το δοχείο αρωματικού ελαιολάδου. Και τέλος το φυσικό σφουγγάρι, και ξέπλυμα με άφθονο βρόχινο νερό, όπως μας πληροφορεί και ο Ιπποκράτης στην πραγματεία του περί υδάτων και τόπων. Στις παλαίστρες, στα γυμναστήρια είχε το ελαιόλαδο θρησκευτική και ιατρική σημασία, όπως το χαλάρωμα των μυών, αποφυγή τραυματισμών του δέρματος,προστασία από τον ήλιο και τη σκόνη, αυτά κατά τον Θουκιδίδη.
Ο Αθήναιος πάλι μας πληροφορεί πως μετά το λουτρό των αθλητών ακολουθούσε τριβή του σώματος με ελαιώδεις αρωματικές ουσίες . Το σαπούνι στην σημερινή του μορφή όπως το γνωρίζουμε σήμερα δεν ήταν γνωστό. Στο νερό του λουτρού όμς προσέθεταν νάτριο και άλλα άλατα. Ο Θουκυδίδης αναφέρει ότι στο νερό του λουτρού που προερχόταν από τη πηγή Καλλιρρόη προσέθεταν ελαιόλαδο, αμυγδαλέλαιο και καρυδέλαιο.
Γύρω από τη γαμήλια τελετή μία σειρά εθίμων υπαγόρευε ευωδίες για τη περιποίηση του σώματος του γαμπρού και της νύφης, των χώρων, του επιθαλαμίου και του γεύματος. Στους «Αχαρνείς» του Αριστοφάνη έχουμε μία ακριβή περιγραφή της περιποιήσεως του μέλλοντος γαμπρού Δικαιόπολη. Λουτρά με ευωδιαστά βότανα, ίριδες, νάρκισσους ρόδα, κρίνους για τη περιποίηση του σώματος, στέφανοι από μυρτιά για τη τελετή, αρωματικά φρούτα, κυρίως κυδώνια, για τους νεόνυμφους, ευωδιαστές αναθυμιάσεις για το περιβάλλον του εορτασμού.
Η καθαριότητα δεν ήταν μόνο διαδεδομένη στην Αθήνα αλλά και σε όλη την Αρχαία Ελλάδα όπως σε τόπους της Ολύνθου και της Θάσου.
Στην κλασική φωτοδότειρα Ελλάδα, της δημοκρατίας, της ευημερίας, του πολιτισμού , τέλος η καθαριότητα εκτός από τρόπο εξαγνισμών, αλλά και πνευματικής αναζήτησης , γίνονταν με ιδιαίτερη ευλάβεια και προσοχή στο σώμα τους.
Ελλάνθεια